Toruń: TNT; Łódź: Państwowe Wydaw. Naukowe. Oddział, 1964. — 155 s.
Niniejsza praca ma na celu zbadanie polityki zewnętrznej Zygmunta w regionie północno-wschodniej Europy, a więc wobec Polski i Litwy, Zakonu Krzyżackiego, księstw zachodniopomorskich, Meklemburgii i spraw Marchii Brandenburskiej, a pośrednio wobec krajów skandynawskich — począwszy od jego młodości aż do drugiej elekcji na króla rzymskiego, tj. do roku 1411. Politykę tę rozpatrywać będziemy ze stanowiska Zygmunta jako króla węgierskiego, margrabiego brandenburskiego i wikariusza Rzeszy.